Hoopvol naar buiten

“Ik beloof je mee te nemen naar het licht, maar we beginnen in het donker.” Zo begint theoloog Rikko Voorberg zijn Jurjen Beumerlezing in een volle Waalse kerk. Want, zo is de gedachte: het is juist in het duister waar misschien wel het zinnigste licht begint. We zitten in de Waalse kerk voor de tweede Jurjen Beumerlezing, een initiatief van Stadsklooster, de Antonius Gemeenschap en Stem in de Stad in de gedachte van de oprichter van Stem. 

Rikko Voorberg gaat verder en geeft een bloemlezing van wanhoop. Van ongedocumenteerden zonder plek om te wonen, de eenzame vriend zonder warmte van een partner, tot de buurvrouw die haar kindje verloor en nu een plek zoekt om te rouwen. De hele zaal voelt en herkent het donker van het leven. Dan nodigt de ‘theoloog in het wild’, zoals hij zichzelf noemt, het publiek uit om een kaarsje aan te steken. En het licht te maken. Voor jezelf of voor een ander die zoekt naar licht in het donker. Een voor een loopt uiteindelijk al het publiek naar voren om een kaarsje aan te steken. 

Joshua Baumgarten, stadsdichter en medewerker van Stem in de Stad vervolgt als iedereen weer zit en vertelt over zijn werk in het Aanloopcentrum en draagt het gedicht ‘Brave Face’ voor. 

En dan worden we weer meegenomen door Rikko Voorberg. Van wanhoop gaan we naar woede. Woede, zo leer je als kind, behoor je eigenlijk vooral te bedwingen. Even tot 10 tellen. Het publiek mag weer aan de slag en schrijft een woede of frustratie op: van mensen die niet luisteren tot vreselijke reclames en doorgeschoten bureaucratie, het komt allemaal voorbij. 

We hebben woede allemaal nodig. En ieders woede is uniek. En zegt iets. Zo kan woede ook de weg wijzen naar iets nieuws. Maar hoe kun je je boosheid gebruiken om een mooi of speels verzet te brengen? Om licht en hoop te brengen vanuit de woede die je hebt? In ieder geval door met jouw woede niet opnieuw slachtoffers te maken. En ook door het niet alleen te doen, want woede, boosheid, zijn (te) zwaar om alleen te dragen en samen creëer je makkelijker licht en luchtigheid. Daarvoor zijn er plekken als Stem in de Stad, Stadklooster en de Antonius Gemeenschap. Plekken waar we samen woede omzetten naar hoop. En dat doen ze. Vol inspiratie. De avond kan dan ook bijna niet anders dan samen worden afgesloten. En dan zingen Nani Noam Vazana, Hicham Laaraari en Alice Hoolsema samen een gebedsoproep, ieder in de eigen traditie , joods, islamitisch en christelijk.. Hun klanken vermengen zich tot een betoverend lied, een prachtige afsluiting van een avond vol van hoop.