Nieuwe Zakelijk Manager: Herman Stomphorst

Na zijn studie Economie wist Stomphorst al snel: ik wil me óók inzetten voor de samenleving. En dus startte hij niet alleen een carrière in de zakelijke wereld, maar werd hij ook vrijwilliger. Bij Vluchtelingenwerk begeleidde hij mensen in hun nieuwe leven in Nederland en werd hij later bestuurslid.  “Mijn eerste cliënt zal ik niet snel vergeten”, zegt Stomphorst. “Hij was in een wereld terecht gekomen die hem totaal onbekend was, maar dat gold ook voor mij. Toeslagen? Had ik óók nog nooit aangevraagd. Ik hielp hem bij dergelijke praktische zaken, en probeerde hem ook in een positieve spiraal te krijgen. Want net als veel mensen die ik zou leren kennen, was hij getraumatiseerd door zijn verleden.”

Tot bloei laten komen

Jaren later en heel wat ervaring rijker, richtte Stomphorst in 2015 samen met vier anderen Krimpenerwaard Intercultureel op. Die stichting biedt praktische ondersteuning  aan statushouders. Van taallessen tot zwemlessen, van werktrajecten tot ontmoetingsgroepen. Altijd met het motto: begeleiding aan de keukentafel. In tien jaar tijd is de organisatie uitgegroeid tot een stichting met drie betaalde krachten en ruim honderd vrijwilligers. “Ons hoofddoel is om nieuwkomers zo goed mogelijk te laten integreren. Inburgeren begint met ontmoeten. We merkten dat velen worstelden met het vinden van werk, dus gingen we ook aan de slag met jobcoaching.”

Voor het vijfjarig bestaan plantte Stomphorst samen met de burgemeester een boom. Volgens hem een metafoor voor nieuwkomers in Nederland. “Een boom die wordt verplaatst, moet opnieuw wortel schieten. In de samenleving zijn we geneigd naar de verdorrende blaadjes te kijken: naar die hoofddoek of de culturele verschillen. We staren te zeer naar die blaadjes. Wat we móeten doen, is water geven, zodat mensen weer tot bloei kunnen komen.”

Foto: Herman Stomphorst (l) en bestuursvoorzitter van Stem in de Stad Gosse Bosma (r) bij de ondertekening van het contract.

Rode lijn

Sociale betrokkenheid is een rode lijn door zijn leven. Hij fietste voor verslaafden, wandelde tegen uitsluiting. Vanuit zijn bedrijf – een groothandel in bouwmaterialen – zette hij een foundation op om goede doelen te steunen. Samen met vrienden deed hij een aantal maal mee aan de Walk of Shame langs de rafelranden van Europa. In vluchtelingenkampen raakte hij aan de praat. “Eigenlijk vonden wij het woord ‘schaamte’ al snel niet passend meer. We luisterden naar de verhalen van people on the move, we bemoedigden hen en zij ons. Steeds werd ik verrast door de mensen die op mijn pad kwamen, die zoveel inzichten te bieden hadden.”

Detentiecentra

Hermans vrouw Esther werkt bij stichting Stil in Utrecht, dat sociale en juridische begeleiding biedt aan mensen zonder verblijfsvergunning. Daarnaast houdt zij zich veel bezig met het leed van gewortelde kinderen – minderjarigen die al langer dan vijf jaar wachten op een verblijfsstatus. “Sinds ik Esther ken, ga ik met haar mee naar detentiecentra”, vertelt Stomphorst. “Ik heb die kinderen in de ogen gekeken en gezien wat de samenleving ze aandoet. Zij worden door 15 man politie van hun bed gelicht, hun telefoons worden ingenomen en zonder afscheid te kunnen nemen van vriendjes en vriendinnetjes worden ze in detentie gezet. Mijn vrouw kijkt wat ze voor zo’n familie kan betekenen.”

Kerkasiel

Zo kwam de familie Babayants op hun pad. Sinds november 2024 verblijft dit gezin in protestantse kerk Open Hof in Kampen. Met een kerkdienst die 24 uur per dag doorgaat, wordt het gezin beschermd tegen uitzetting naar Oezbekistan. Stomphorst is vanaf het begin bij dit kerkasiel betrokken geweest als coordinator.

“Ik begon met een leeg kladblok. Inmiddels lukt het al negen maanden om het rooster elke keer weer gevuld te krijgen. Het blijft mij verwonderen dat al die tijd dagelijks zo’n vijftig vrijwilligers zich willen inzetten voor gewortelde kinderen. Samen met de dominee ben ik invaller voor als het écht niet lukt. Maar dat is slechts één à twee keer per maand nodig.” 

Gewortelde kinderen

Zijn inzet blijft, ook nu hij bij Stem aan de slag gaat. “Ik heb ooit gezegd dat ik voor deze familie blijf strijden tot aan de vliegtuigtrap. Die belofte blijf ik trouw. Ik neem pas afscheid van het kerkasiel als ik mag aankondigen dat ze mogen blijven. Mijn betrokkenheid zal wel wat meer op afstand zijn.”

Door het kerkasiel is er meer aandacht voor ‘gewortelde kinderen’ binnen Nederland. Ook Stem in de Stad heeft zich middels een kaartenactie hardgemaakt voor dit thema.  “Ik kende Stem al van een lezing een paar jaar geleden, en de kaartenactie was ook bij mij in het oog gesprongen. Toen een vriend me op de vacature voor zakelijk manager wees, dacht ik: Dat is mijn droombaan…lukt het dan nog wel met het Kerkasiel Kampen? Gelukkig waren zowel Haarlem als Kampen bereid daarin mee te denken. Ik ben heel blij dat het gelukt is en dat we daar goede afspraken over gemaakt hebben.”

Foto: Stomphorst  krijgt samen met pastoraal manager Joost van den Bogert (r) de dagelijkse leiding over Stem in de Stad. (Fotograaf: Heidi Borgart)