11 maart 2024

HAARLEM – Nieuwsblad Haarlem plaatst om de week een column van Stem in de Stad. Deze organisatie zet zich in voor Haarlemmers die het moeilijk hebben en kijkt om naar kwetsbare mensen in nood, naar mensen die niet altijd gehoord of gezien worden. Deze week is het woord aan straatpastor, Elly Mulder.

Toen ik bij Stem in de Stad kwam werken, kende ik niemand in Haarlem. Alleen Jos W. een beetje, want dat was het vriendje van een vriendin. De burgemeester leerde ik door het werk beter kennen, net als medewerkers bij de gemeente en hulpverleningsinstanties.

Eigenwijze mensen

Nu, jaren later, is het vriendje echtgenoot en ken ik veel meer mensen in het Haarlemse. Kleurrijke karakters die ik op straat ontmoet. Bezoekers en druktemakers die bij Stem over de vloer komen. Inspirerende collega’s bij de verschillende geloofsgemeenschappen in de stad. En natuurlijk onze geweldige vrijwilligers, stagiaires en collega’s die net als ik verslingerd zijn aan het werken met eigenwijze mensen.

Maar er is nog een groep mensen die ik heb leren kennen. Soms slechts vluchtig – maar altijd in situaties waarin het ertoe doet. Het zijn Haarlemmers die opletten of iemand hulp nodig heeft. Die moeite doen om zelf te helpen of die naar Stem komen om hulp te vragen voor iemand die dat zelf niet (meer) kan. Zoals de mevrouw die mij belde toen een zieke, dakloze man was gestrand op een bankje op perron 3. Zij zag hem iedere dag op weg naar haar werk. Maar er leek niemand te zijn die zich om hem bekommerde.

Haarlem op zijn best

Of de dame die met een jonge, schuchtere arbeidsmigrant uit Letland kwam aanzetten die haar had aangesproken op straat. Hij was in elkaar geslagen, beroofd van zijn geld, telefoon en ID-card en ten einde raad. Of de boswachter die ons attendeerde op een verwaarloosde vrouw in een bosperceel die haar tentje niet meer uitkwam. Het was snikheet, ze zat onder de tekenbeten en hij maakte zich zorgen. Of onlangs nog, toen iemand die wij bij Stem goed kennen, gevallen was. Ze had een lelijke wond aan haar been en het bloed maakte plasjes in de portiek. Twee voorbijgangers wisten haar te kalmeren en belden naar de Stem. Of wij haar misschien kenden?

Dit is Haarlem op zijn best. Al die liefdevolle, zorgzame Haarlemse burgers die op de achtergrond fantastisch werk doen. Die er zijn als het eropaan komt. Die de weg naar Stem weten te vinden als het nodig is. Hun liefde voor de medemens werkt als Haarlemmerolie. Als burgemeester zou ik trots zijn op al die lieve, zorgzame burgers. Als straatpastor ben ik vooral dankbaar.

Bron: Column Stem in de Stad: Liefde als Haarlemmerolie | (rodi.nl)