Stem in de Stad
Column Nieuwsblad Haarlem
Vooroordelen
2 april 2024
HAARLEM – Nieuwsblad Haarlem plaatst om de week een column van Stem in de Stad. Deze organisatie zet zich in voor Haarlemmers die het moeilijk hebben en kijkt om naar kwetsbare mensen in nood, naar mensen die niet altijd gehoord of gezien worden. Deze week een gastcolumn, geschreven door Anthonie Vermeer. Anthonie is coördinator van het Straatjournaal, de straatkrant van noordwest Nederland. De redactie huurt bij Stem in de Stad wat vierkante meters werkruimte. Deze huurrelatie bestaat sinds 2008.
Rond 2003 legde ik het eerste lijntje tussen Straatjournaal en Stem in de Stad. Aanleiding was De Eetvoorziening, het nog steeds succesvolle project waarin ‘mensen die geen eten kunnen kopen’, zoals de organisatie destijds omschreef, drie keer per week een warme maaltijd kunnen nuttigen. Ook verkopers van Straatjournaal schoven graag aan voor een gratis bord eten en zaten aan tafel met thuislozen en anderen die zich moeilijk staande konden houden. Dus de doelgroep was dezelfde als die van het project Straatjournaal, reden voor mij me aan te melden als vrijwillig ‘opschepper’ en de wereld van onze verkopers te leren kennen.
Niks evangelisatie
Leuk werk, maar een oecumenische organisatie leek me maar niks. Ik was allang van mijn geloof gevallen en ik verdacht maatschappelijke initiatieven uit religieuze hoek als zijnde alibi’s om zieltjes te winnen. Maar goed, hoorde ik met de opscheplepel in mijn hand het woord Gods voorbijkomen dan kon ik altijd nog de benen nemen.
Oh, wat zat ik ernaast met mijn vooroordeel! Nog twaalf jaar bleef ik betrokken bij de eetvoorziening en kwam ik louter betrokken medewerkers en vrijwilligers tegen, die geen greintje bekeringsdrang toonden. Niks evangelisatie, ook niets daarvan gemerkt sinds we bij Stem inwonen. In diverse projecten staan medewerkers – deels vast wel geïnspireerd door christelijke waarden zoals naastenliefde – open voor mensen die soms zo wanhopig zijn dat ze hun frustraties uiten tegen iedereen die op hun pad komt. Ik zie dan met bewondering Stem-in-de-Stad’ers blijven luisteren zonder te oordelen. Niet oordelen, misschien wel de mooiste eigenschap van onze huisbazin. Nee, dan ik met mijn vooroordeel.
Menswaardig
Uitgerekend Straatjournaal kan meepraten over vooroordelen. Een kleine greep: het is een bedelproject, verkopers zijn werkschuw, dat krantje incasseert bergen subsidie van de overheid. Klopt niets van, maar het beeld is onuitroeibaar. Ons project krijgt geen overheidssubsidie, de verkoper die in weer en wind op straat staat heeft eerst 1,35 euro per krant geïnvesteerd om het exemplaar voor 3 euro te verkopen en is dus geen bedelaar.
Minstens zo belangrijk is ons doel de verkoper een dagbesteding te bieden, zijn of haar gevoel voor eigenwaarde te herstellen en sociaal isolement te voorkomen. Dat hebben we gemeen met Stem in de Stad, die net als Straatjournaal nastreeft dat leden van de doelgroep een naam hebben, gekend worden, erbij horen en onvoorwaardelijk menswaardig worden behandeld. Geen wonder dat we ons hier thuis voelen.
