Hans

Perspectief

‘Waar de interesse vandaan komt weet ik niet meer, dat is wel apart. Ik weet dat het me mateloos interesseert, maar waarom weet ik eigenlijk niet.’

Bijna zijn hele werkzame leven zit Hans Bosma (1950) in het maatschappelijk werk en al vrij snel specifiek met een kwetsbare doelgroep ongedocumenteerden. ‘Ik sta ze juridisch en persoonlijk bij. Het is iets van lange adem. En die heb ik meestal wel. Dan is het mooi dat je dingen kan bereiken. En soms kost dat tegenslag op tegenslag en soms komt het ook niet goed. Maar de mensen die Stem in de Stad bijstaat, weten dat we er altijd voor ze zijn.’

Hans kwam via het fractiemedewerkerschap voor de PSP (nu Groenlinks), Stichting Release, de Brijderstichting en (het in Haarlem toen net opgerichte) Vluchtelingenwerk bij Stem in de Stad terecht. Vluchtelingenwerk paste goed bij mij. Ik maakte heel veel reizen. Ik had er een reis naar Kenia opzitten en vervolgens heb ik heel Oost-Afrika gezien. Toen ik terugkwam zat mijn vrijwilligerswerk bij Vluchtelingewerk erop en moest ik weer aan het betaalde werk. Ik ben uiteindelijk in 1995 bij Stem terecht gekomen.

‘Al vanaf het moment dat ik ging reizen was ik geïnteresseerd in vluchtverhalen. Waarom mensen weggaan en alles achterlaten fascineerde me. Hoe onveiligheid voelt en hoe het werkt als je je spullen pakt en naar een ander land vertrekt. Ik heb vluchtelingenkampen gezien in bijvoorbeeld Zimbabwe en het Rwanda van net na de genocide. Ik heb vreselijke dingen gezien op andere plekken in Oost-Afrika. Maar ook hoopvolle dingen.  Die kampen worden echte leefgemeenschappen. Mensen beginnen restaurantjes en winkeltjes, terwijl ze wachten op een beter leven in hun vaderland of ergens anders op de wereld. Die veerkracht is prachtig.’

‘Ik keek en luisterde naar alles over moeilijke politieke situaties, en dat doe ik nog. De interesse verschoof soms met de problematiek van het moment mee. De onrust in het Midden-Oosten bijvoorbeeld, toen en nu, maakt dat ik meer lees en kijk over die omgeving. Heb ook een reis gemaakt naar het Midden-Oosten. Het feit dat ik geïnteresseerd ben en veel kennis heb van de situaties daar helpt mee in het contact en het helpt me zeker om mensen op de juiste manier te helpen. Ik ben niet iemand die blind gelooft dat we iedereen moeten opvangen. Ik ben wel iemand die door mijn kennis van de situatie en interesse in de ander probeert een realistisch beeld te scheppen en degene tegenover me zo goed mogelijk perspectief te geven. Niet per se het meest hoopvolle en beste perspectief, maar wel een ander perspectief. Realistisch en humaan.’

‘Stem is een plek waar mensen hoop krijgen. Waar mensen, als het moet voor lange tijd, hulp krijgen om hun toekomst op orde te krijgen. We proberen maatwerk te leveren en we proberen dichtbij mensen te zijn en te blijven. Uiteindelijk willen we dat ze zelf grip krijgen en dat ik daar een rol in kan spelen is prachtig. Dat hoop ik nog lang te doen.’

Wil jij net als Hans vrijwilliger worden?